2013/04/22

Maialen Cano, gure idazle saritua

Mailen egun batean bere auzoko gizarte etxean ipuin lehiaketa batean parte hartzen animatu zen. Emaitza; lehenengo saria! Gasteizko alkateak berak eman zion oparia. Zorionak eta anima zaiteztezte guztiok beste lehiaketetan izena ematen. Ondoren bere ipuina: LA CHICA DESEADA

LA CHICA DESEADA


CAPITULO 1

UN TRASLADO INESPERADO

Hola me llamo Ana y tengo 13 años .Esta historia no es como las historias normales, nada de eso ,es lo contrario.

Aquella mañana me levanté muy pronto para desayunar , vestirme , preparar los libros del cole...Pero en cuando me disponía a cruzar la puerta para salir mi madre me llamó .Yo me pensaba que seria por alguna chorrada como siempre ,pero ese día era algo diferente.

-Ana tu padre y yo te tenemos que contarte una cosa importante.

De repente me di la vuelta y vi el camión de mudanzas, al principio me pensé que sería el del vecino que se mudaba .Pero al mirar hacia el salón vi cajas con todas nuestras cosas y grite:

-NOS MUDAMOS??????!!!!!!!!!!!!

Mis padres asintieron con la cabeza. Y yo les pregunté :

-¿Por qué nos mudamos? ¿He hecho algo malo ?

-No nada de eso .

-Y entonces ¿por qué es? . Pregunté.

-A tu padre y a mi nos han dado un puesto de trabajo y nos mudamos a Barcelona.

Y a partir de ese instante dejé de ser la chica de siempre , aquella chica que se dedicaba a estudiar sin descanso , aquella que estaba siempre en silencio y también aquella que solo salía con sus amigas para ir a la biblioteca. A mí me gustaba esa vida , pero lo que no me imaginaba era lo que me esperaba en aquella ciudad, ala que llaman BARCELONA.
Capitulo 2

LA GRAN ACOGIDA
Después de casi 7 horas escuchando las paranoias de mis padres sobre la seguridad vial , llegamos a una pequeña urbanización bastante moderna: piscina , parque , canchas ...

Estuvimos toda la tarde descargando y fue la primera vez que vi a mi vecino, el gafotas Miguel Ángel , o Miguelangelo como le gusta que le llamen ya que es italiano. En mi mente siempre me he pensado que los italianos eran como Leonardo Di Caprio , pero esa tarde mis ilusiones se desvanecieron . Miguel Ángel era alto , esmirriado, con un jersey hecho por su madre , con aparato y lo peor ¡con gafas de culo de vaso!.

Nunca olvidaré aquella sonrisa , entre a mi casa como si me siguiera un perro rabioso.

Esa noche mi madre hizo su famosa receta de pollo al ajillo demasiado quemado .Yo no comí nada , y menos al enterarme de que al día siguiente iba a visitar mi nuevo instituto .

Capitulo 3

¡HOLA OTRA VEZ PUPITRES!
Mi madre me levantó temprano y según ella ese día iba a ser el mejor día de mi vida y caminaba eufórica por la casa chillando que nos diéramos prisa.

Cuando llegue a la puerta del instituto vi el típico instituto a lo “High School Musical” que a toda chica de mi edad le encantaría pero mi opinión era diferente, sabía que para encajar tendría que ponerme a bailar con unos pompones o ser “miss baile de primavera” y además sacar buenas notas, eso no me ayudaría.
Entré por la puerta principal me dieron ganas de salir pero era eso o salir y que mi madre me regañara como a los niños pequeños.

Me sentí observada. La gente me miraba con cara extraña y de malos humos. No sabía qué hacer ni qué decir , pero de repente sonó la campana y me sentí aliviada aunque a la vez deprimida por la vuelta a el colegio . Lo peor fue cuando me sacaron a la pizarra para presentarme fue, un horror yo decía tonterías como “hola” mil veces o “me llamo” otras mil al final el profe se cansó y me mandó al pupitre . Tenía de compañera a una chica alta , yo me pensé que sería la típica pijita que se creía guay y guapa pero no era así.
capitulo 4

NUEVOS AMIGOS

Al salir de clase se presentó, se llamaba Silvia y era bastante guapa y divertida ,pero de repente mi vecino el gafotas apareció y me dijo “Hola cariño”. yo me quedé un poco extrañada mientras Silvia se reía y a la par otro chico que tenía al lado, yo le miré y él se presentó simpáticamente, se llamaba Eric . Pero, cómo no, inesperadamente aparecieron 4 chicas y empezaron a hablar con Eric. Desde ese momento me di cuenta de quienes eran la típicas plastas que decían “ósea” y “soy súper guay”. Al llegar a casa mi madre ¡cómo no! dándome la tabarra de qué tal me había ido en el colegio. Yo les conté lo ocurrido y ellos muy contentos me dieron un gran abrazo.

Capitulo 5

MALAS NOTICIAS

Al día siguiente, sábado ,no tenía clase naturalmente. Acompañé a mi madre al médico y el dijo que tenía un problema en el oído , yo pensé que no sería nada pero el médico dijo que lo tenía muy taponado y la tenían que operar. Yo me quedé asombrada mientras mi madre asustada gritaba que si había otra solución. En casa mi madre muy disgustada contó a mi padre lo sucedido, él dijo que no se preocupara que no le iba a pasar nada. El día de la operación, gracias al cielo, mi madre no perdió ¡una oreja o algo así!.

Capitulo 6

VIDA FELIZ

Pasados unos meses estoy mejor, todos los días salgo con mis amigos y el gafotas sigue persiguiéndome. Me gusta Eric pero soy bastante discreta. En clase me va bastante bien pero sigo echando de menos mi antigua ciudad y a mis antiguos compañeros, aunque me estoy acostumbrando a mi nueva forma de vida.

8 comentarios:

Anónimo dijo...

Ipuin hau asko gustatu zait dibertigarria delako, gainera ondo lotuta dago. Segi zaitez honela! Idazle on bat izatea lortuko duzu

Anónimo dijo...

Que cuento más bonito!!! Piensas escribir más capítulos?

Anónimo dijo...

Maialen, bueno impresionante me has dejado SIN PALABRAS!! Espero que añadas más capítulos del cuento porque se te da GENIAL. Un beso. Judith

Anónimo dijo...

Muy buen trabajo!!! El cuento está muy chulo, a ver si escribes más que lo haces muy bien.

Anónimo dijo...

Hola Maialen, Lo primero: ZORIONAK!!! Me ha encantado. Y aunque tengo muchos más años que tú, te diré que estas historias a cualquier edad gustan, al menos a mí. Está bien que dejes a la imaginación qué aventuras le esperan a la protagonista en Barcelona, pero por otra parte podías animarte a continuar con más capítulos ya qu se te da tan bien. Así que ánimo y quién sabe si estamos ante una nueva escritora... Agur bero bat, - Rocío.

naiara dijo...

Hola maialen soy naiara. Tu cuento me ha encantado espero que sigas asi yo quiero que sigas escribiendo mas cuentos como este o k agas mas capitulos en este FANTASTICO cuento FELICIDADEEES !! :)

María dijo...

Kaixo,asko gustatu zait,oso odo dago!
Maialen segu ihorrelaaa ZORIONAK PRINTZESA :)

maialen dijo...

kaixo begoña eskerrik asko nire ipuina gartzeagatik espero dut zure ikasgelako umeak ere bai ipuin politak egitea muxuu handi bat begoooo