2013/04/22

Maialen Cano, gure idazle saritua

Mailen egun batean bere auzoko gizarte etxean ipuin lehiaketa batean parte hartzen animatu zen. Emaitza; lehenengo saria! Gasteizko alkateak berak eman zion oparia. Zorionak eta anima zaiteztezte guztiok beste lehiaketetan izena ematen. Ondoren bere ipuina: LA CHICA DESEADA

LA CHICA DESEADA


CAPITULO 1

UN TRASLADO INESPERADO

Hola me llamo Ana y tengo 13 años .Esta historia no es como las historias normales, nada de eso ,es lo contrario.

Aquella mañana me levanté muy pronto para desayunar , vestirme , preparar los libros del cole...Pero en cuando me disponía a cruzar la puerta para salir mi madre me llamó .Yo me pensaba que seria por alguna chorrada como siempre ,pero ese día era algo diferente.

-Ana tu padre y yo te tenemos que contarte una cosa importante.

De repente me di la vuelta y vi el camión de mudanzas, al principio me pensé que sería el del vecino que se mudaba .Pero al mirar hacia el salón vi cajas con todas nuestras cosas y grite:

-NOS MUDAMOS??????!!!!!!!!!!!!

Mis padres asintieron con la cabeza. Y yo les pregunté :

-¿Por qué nos mudamos? ¿He hecho algo malo ?

-No nada de eso .

-Y entonces ¿por qué es? . Pregunté.

-A tu padre y a mi nos han dado un puesto de trabajo y nos mudamos a Barcelona.

Y a partir de ese instante dejé de ser la chica de siempre , aquella chica que se dedicaba a estudiar sin descanso , aquella que estaba siempre en silencio y también aquella que solo salía con sus amigas para ir a la biblioteca. A mí me gustaba esa vida , pero lo que no me imaginaba era lo que me esperaba en aquella ciudad, ala que llaman BARCELONA.
Capitulo 2

LA GRAN ACOGIDA
Después de casi 7 horas escuchando las paranoias de mis padres sobre la seguridad vial , llegamos a una pequeña urbanización bastante moderna: piscina , parque , canchas ...

Estuvimos toda la tarde descargando y fue la primera vez que vi a mi vecino, el gafotas Miguel Ángel , o Miguelangelo como le gusta que le llamen ya que es italiano. En mi mente siempre me he pensado que los italianos eran como Leonardo Di Caprio , pero esa tarde mis ilusiones se desvanecieron . Miguel Ángel era alto , esmirriado, con un jersey hecho por su madre , con aparato y lo peor ¡con gafas de culo de vaso!.

Nunca olvidaré aquella sonrisa , entre a mi casa como si me siguiera un perro rabioso.

Esa noche mi madre hizo su famosa receta de pollo al ajillo demasiado quemado .Yo no comí nada , y menos al enterarme de que al día siguiente iba a visitar mi nuevo instituto .

Capitulo 3

¡HOLA OTRA VEZ PUPITRES!
Mi madre me levantó temprano y según ella ese día iba a ser el mejor día de mi vida y caminaba eufórica por la casa chillando que nos diéramos prisa.

Cuando llegue a la puerta del instituto vi el típico instituto a lo “High School Musical” que a toda chica de mi edad le encantaría pero mi opinión era diferente, sabía que para encajar tendría que ponerme a bailar con unos pompones o ser “miss baile de primavera” y además sacar buenas notas, eso no me ayudaría.
Entré por la puerta principal me dieron ganas de salir pero era eso o salir y que mi madre me regañara como a los niños pequeños.

Me sentí observada. La gente me miraba con cara extraña y de malos humos. No sabía qué hacer ni qué decir , pero de repente sonó la campana y me sentí aliviada aunque a la vez deprimida por la vuelta a el colegio . Lo peor fue cuando me sacaron a la pizarra para presentarme fue, un horror yo decía tonterías como “hola” mil veces o “me llamo” otras mil al final el profe se cansó y me mandó al pupitre . Tenía de compañera a una chica alta , yo me pensé que sería la típica pijita que se creía guay y guapa pero no era así.
capitulo 4

NUEVOS AMIGOS

Al salir de clase se presentó, se llamaba Silvia y era bastante guapa y divertida ,pero de repente mi vecino el gafotas apareció y me dijo “Hola cariño”. yo me quedé un poco extrañada mientras Silvia se reía y a la par otro chico que tenía al lado, yo le miré y él se presentó simpáticamente, se llamaba Eric . Pero, cómo no, inesperadamente aparecieron 4 chicas y empezaron a hablar con Eric. Desde ese momento me di cuenta de quienes eran la típicas plastas que decían “ósea” y “soy súper guay”. Al llegar a casa mi madre ¡cómo no! dándome la tabarra de qué tal me había ido en el colegio. Yo les conté lo ocurrido y ellos muy contentos me dieron un gran abrazo.

Capitulo 5

MALAS NOTICIAS

Al día siguiente, sábado ,no tenía clase naturalmente. Acompañé a mi madre al médico y el dijo que tenía un problema en el oído , yo pensé que no sería nada pero el médico dijo que lo tenía muy taponado y la tenían que operar. Yo me quedé asombrada mientras mi madre asustada gritaba que si había otra solución. En casa mi madre muy disgustada contó a mi padre lo sucedido, él dijo que no se preocupara que no le iba a pasar nada. El día de la operación, gracias al cielo, mi madre no perdió ¡una oreja o algo así!.

Capitulo 6

VIDA FELIZ

Pasados unos meses estoy mejor, todos los días salgo con mis amigos y el gafotas sigue persiguiéndome. Me gusta Eric pero soy bastante discreta. En clase me va bastante bien pero sigo echando de menos mi antigua ciudad y a mis antiguos compañeros, aunque me estoy acostumbrando a mi nueva forma de vida.