2013/11/26

NUESTROS CUENTOS



 Los alumnos y alumnas de 5ºC han demostrado que trabajando en equipo se pueden hacer grandes cosas y están orgullosos de enseñar sus cuentos.








2013/06/27

NIRE 6.C-KO IKASLE MAITEOI

Bi urte pasa ditugu elkarrekin eta hainbeste hitzegin ondoren, orain ez dakit nola laburtu esan nahi nizuekeen guztia. Zuekin asko ikasi dut, bai, irakasleok ere zuengandik asko ikasten dugu.
Zuen parre eta zuen malkoekin gelditzen naiz.Onena opa dizuet.
BIHOTZ BIHOTZEZ




A ze dantzari onak!!


2013/05/22

OLINPIADA MATEMATIKOAK

Aurten berriz ere gure eskolak Arabako Olinpiada Matematikoetan parte hartu du. Izan Jabón izan da gure gelako ordezkaria eta bere taldeak sari bat lortu zuen. ZORIONAK IZAN!

2013/04/22

Maialen Cano, gure idazle saritua

Mailen egun batean bere auzoko gizarte etxean ipuin lehiaketa batean parte hartzen animatu zen. Emaitza; lehenengo saria! Gasteizko alkateak berak eman zion oparia. Zorionak eta anima zaiteztezte guztiok beste lehiaketetan izena ematen. Ondoren bere ipuina: LA CHICA DESEADA

LA CHICA DESEADA


CAPITULO 1

UN TRASLADO INESPERADO

Hola me llamo Ana y tengo 13 años .Esta historia no es como las historias normales, nada de eso ,es lo contrario.

Aquella mañana me levanté muy pronto para desayunar , vestirme , preparar los libros del cole...Pero en cuando me disponía a cruzar la puerta para salir mi madre me llamó .Yo me pensaba que seria por alguna chorrada como siempre ,pero ese día era algo diferente.

-Ana tu padre y yo te tenemos que contarte una cosa importante.

De repente me di la vuelta y vi el camión de mudanzas, al principio me pensé que sería el del vecino que se mudaba .Pero al mirar hacia el salón vi cajas con todas nuestras cosas y grite:

-NOS MUDAMOS??????!!!!!!!!!!!!

Mis padres asintieron con la cabeza. Y yo les pregunté :

-¿Por qué nos mudamos? ¿He hecho algo malo ?

-No nada de eso .

-Y entonces ¿por qué es? . Pregunté.

-A tu padre y a mi nos han dado un puesto de trabajo y nos mudamos a Barcelona.

Y a partir de ese instante dejé de ser la chica de siempre , aquella chica que se dedicaba a estudiar sin descanso , aquella que estaba siempre en silencio y también aquella que solo salía con sus amigas para ir a la biblioteca. A mí me gustaba esa vida , pero lo que no me imaginaba era lo que me esperaba en aquella ciudad, ala que llaman BARCELONA.
Capitulo 2

LA GRAN ACOGIDA
Después de casi 7 horas escuchando las paranoias de mis padres sobre la seguridad vial , llegamos a una pequeña urbanización bastante moderna: piscina , parque , canchas ...

Estuvimos toda la tarde descargando y fue la primera vez que vi a mi vecino, el gafotas Miguel Ángel , o Miguelangelo como le gusta que le llamen ya que es italiano. En mi mente siempre me he pensado que los italianos eran como Leonardo Di Caprio , pero esa tarde mis ilusiones se desvanecieron . Miguel Ángel era alto , esmirriado, con un jersey hecho por su madre , con aparato y lo peor ¡con gafas de culo de vaso!.

Nunca olvidaré aquella sonrisa , entre a mi casa como si me siguiera un perro rabioso.

Esa noche mi madre hizo su famosa receta de pollo al ajillo demasiado quemado .Yo no comí nada , y menos al enterarme de que al día siguiente iba a visitar mi nuevo instituto .

Capitulo 3

¡HOLA OTRA VEZ PUPITRES!
Mi madre me levantó temprano y según ella ese día iba a ser el mejor día de mi vida y caminaba eufórica por la casa chillando que nos diéramos prisa.

Cuando llegue a la puerta del instituto vi el típico instituto a lo “High School Musical” que a toda chica de mi edad le encantaría pero mi opinión era diferente, sabía que para encajar tendría que ponerme a bailar con unos pompones o ser “miss baile de primavera” y además sacar buenas notas, eso no me ayudaría.
Entré por la puerta principal me dieron ganas de salir pero era eso o salir y que mi madre me regañara como a los niños pequeños.

Me sentí observada. La gente me miraba con cara extraña y de malos humos. No sabía qué hacer ni qué decir , pero de repente sonó la campana y me sentí aliviada aunque a la vez deprimida por la vuelta a el colegio . Lo peor fue cuando me sacaron a la pizarra para presentarme fue, un horror yo decía tonterías como “hola” mil veces o “me llamo” otras mil al final el profe se cansó y me mandó al pupitre . Tenía de compañera a una chica alta , yo me pensé que sería la típica pijita que se creía guay y guapa pero no era así.
capitulo 4

NUEVOS AMIGOS

Al salir de clase se presentó, se llamaba Silvia y era bastante guapa y divertida ,pero de repente mi vecino el gafotas apareció y me dijo “Hola cariño”. yo me quedé un poco extrañada mientras Silvia se reía y a la par otro chico que tenía al lado, yo le miré y él se presentó simpáticamente, se llamaba Eric . Pero, cómo no, inesperadamente aparecieron 4 chicas y empezaron a hablar con Eric. Desde ese momento me di cuenta de quienes eran la típicas plastas que decían “ósea” y “soy súper guay”. Al llegar a casa mi madre ¡cómo no! dándome la tabarra de qué tal me había ido en el colegio. Yo les conté lo ocurrido y ellos muy contentos me dieron un gran abrazo.

Capitulo 5

MALAS NOTICIAS

Al día siguiente, sábado ,no tenía clase naturalmente. Acompañé a mi madre al médico y el dijo que tenía un problema en el oído , yo pensé que no sería nada pero el médico dijo que lo tenía muy taponado y la tenían que operar. Yo me quedé asombrada mientras mi madre asustada gritaba que si había otra solución. En casa mi madre muy disgustada contó a mi padre lo sucedido, él dijo que no se preocupara que no le iba a pasar nada. El día de la operación, gracias al cielo, mi madre no perdió ¡una oreja o algo así!.

Capitulo 6

VIDA FELIZ

Pasados unos meses estoy mejor, todos los días salgo con mis amigos y el gafotas sigue persiguiéndome. Me gusta Eric pero soy bastante discreta. En clase me va bastante bien pero sigo echando de menos mi antigua ciudad y a mis antiguos compañeros, aunque me estoy acostumbrando a mi nueva forma de vida.